Polaków mieszkających na Wyspach Kanaryjskich jest całkiem sporo, jednak nie tak wielu jak na przykład w Wielkiej Brytanii. Jest nas ogółem na Kanarach kilka tysięcy i myślę, że tych którzy zdecydowali się tu zamieszkać mogłoby być znacznie więcej gdyby nie spora odległość pomiędzy wyspami a Polską. W każdym razie języka polskiego na da się tu usłyszeć na ulicy tak często jak w Wielkiej Brytanii. Sądzę też, że dodatkowym powodem tej sytuacji jest to, że Wyspy Kanaryjskie nie są zbyt łatwym miejscem do osiedlenia się, jeśli nie ma się wykształcenia lub nie mówi się płynnie po hiszpańsku. Coraz większe jest jednak w Polsce zainteresowanie tym językiem, zatem sądzę że Wyspy Kanaryjskie znajdą się z biegiem lat w centrum zainteresowania szerszej grupy Polaków.
- Odsłony: 55252
Lanzarote to jedna z wysp wchodzących w skład archipelagu Wysp Kanaryjskich. Jest to wyspa pochodzenia wulkanicznego, położona na Oceanie Atlantyckim ok. 125 km od wybrzeży Maroka. Należy do Hiszpanii.
Położenie geograficzne: 29° N, 13° 40' W
Główne miasto, a także stolica wyspy to Arrecife, w którym znajduje się port. Pomiędzy Arrecife (5 km od Arrecife na zachód) a Puerto del Carmen (5 km na wschód) znajduje się port lotniczy Lanzarote (dokładnie w małym miasteczku Casas de Guasimeta).
Klimat
Klimat Lanzarote, podobnie jak całych Wysp Kanaryjskich, jest łagodny, określany mianem „wiecznej wiosny”. Oznacza to brak wyraźnie zróżnicowanych pór roku, z niewielkimi wahaniami średniej temperatury w ciągu roku (od 18°C zimą, do 24°C latem). Wczasowicz z Polski, spodziewający się tropikalnych upałów, może być zatem mocno zaskoczony temperaturą; w pierwszej połowie lipca 2010 pochmurne poranki i temperatura w granicach nieznacznie przekraczających 20°C przed południem należały do normy.
Podział administracyjny
Lanzarote wraz z wyspami Gran Canaria i Fuerteventura tworzą prowincję Las Palmas.
Wyspa dzieli się na siedem gmin:
Arrecife
Haría
San Bartolomé
Teguise (obejmuje wysepkę La Graciosa i cztery inne)
Tías
Tinajo
Yaiza
Atrakcje turystyczne
Krater El Golfo
Park Narodowy Timanfaya (wulkaniczny)
Salinas del Janubio
Jameos del Agua
Los Hervideros
Mirador del Rio
Cueva de los Verdes
Puerto del Carmen
La Geria - region uprawy winorośli
Guatiza Jardín de Cactus - kaktusowy ogród botaniczny
Ciekawostki
Władze archipelagu Wysp Kanaryjskich postanowiły w 2000 r. ograniczyć rozwój masowej turystyki na wyspie, aby ratować jej środowisko i przestawić się na turystykę luksusową. Dwie gminy nie uznały tego i zezwoliły na zbudowanie za 270 mln euro 22 obiektów turystycznych na 7721 łóżek. Sąd Najwyższy archipelagu wyrokiem z marca 2008 r. anulował 22 zezwolenia na budowę i nakazał zburzenie wszystkich budynków, jakie powstały na ich podstawie.
Tekst i zdjęcia pochodzą z Wikipedii i są udostępniane na licencji GNU.
- Odsłony: 28682
Fuerteventura to hiszpańska wyspa, położona we wschodniej części archipelagu Wysp Kanaryjskich, na Oceanie Atlantyckim, nieopodal północno-zachodnich wybrzeży Afryki. Razem z wyspami Lanzarote i Gran Canaria tworzy prowincję Las Palmas. Powierzchnia wyspy wynosi 1659,74 km², zamieszkuje ją 86 642 osób (2005).
Historia wyspy
Prawdopodobnie pierwsi osadnicy trafili na wyspę z terenu Afryki Północnej. Słowo Mahorero (Majorero) albo inaczej Maho, jest wciąż używane do określania mieszkańców wyspy. Wyraz ten wywodzi się od antycznego słowa "mahos" znaczącego tyle co buty zrobione z koźlej skóry, które nosili rodowici mieszkańcy wyspy. Guanczowie mieszkali w jaskiniach i posiadali cechy ludzi z basenu Morza Śródziemnego. W antyku wyspa posiadała inną nazwę – "Planaria". Wynikało to z charakterystycznego ukształtowania powierzchni wyspy. W XI w. p.n.e. na Fuerteventurę oraz Lanzarote przybywają statki Fenicjan. Na przełomie I i II wieku, rzymski pisarz Pliniusz Starszy w swoim dziele "Historia naturalna" po raz pierwszy wspomina o Wyspach Szczęśliwych. Portugalscy i Hiszpańscy handlarze niewolników i poszukiwacze skarbów pod koniec XIV i na początku XV wieku wykazują duże zainteresowanie wyspą. W 1405 roku francuski zdobywca Jean de Bethencourt najechał wyspę i nadał swoje imię ówczesnej stolicy wyspy Betancurii. W 1492 roku Wyspy Kanaryjskie były ostatnim miejscem postoju Krzysztofa Kolumba przed wyruszeniem w podróż na zachód. W 1835 roku stolicą wyspy zostało Puerto del Rosario. W 1852 roku wyspa stała się miejscem wolnego handlu, dzięki Izabeli II Hiszpańskiej. W 1927 roku Fuerteventura, razem z Lanzarote, stała się częścią prowincji Gran Canarii. W latach 40. XX wieku na wyspie powstało lotnisko, natomiast w latach 60. na wyspie pojawili się pierwsi turyści, powstało aktualne lotnisko i zaczęto budować hotele i infrastrukturę turystyczną. W 2009 roku wyspę uznano za rezerwat biosfery UNESCO.
Geografia
Fuerteventura zajmuje powierzchnię 1659,74 km2. Wyspa wchodzi w skład hiszpańskiej prowincji Las Palmas i dzieli się na 6 regionów:AntiguaBetancuriaLa Oliva (do regionu zaliczamy także małą wyspę Islote de Lobos)PájaraPuerto del RosarioTuinejeDruga co do wielkości wyspa archipelagu, znajduje się 100 kilometrów od wybrzeża Afryki. Fuerteventura posiada najdłuższą linię brzegową i naturalne, szerokie plaże (jest ich ponad 150). Najsłynniejszą z nich jest pokryta białym piaskiem Playa de Sotavento de Jandia, na której corocznie odbywają się międzynarodowe zawody zaliczane do pucharu świata w windsurfingu.
Klimat
Klimat panujący na wyspie jest bardzo suchy. Czasami w okresie wiosennym na Fuerteventurze występują burze piaskowe niosące piasek zwany kalima znad Sahary.Temperatura na wyspie rzadko spada poniżej 18 °C oraz rzadko przekracza 30 °C. Przyczyną jest chłodny prąd morski.
Geologia
Fuerteventura jest najstarszą wyspą wchodzącą w skład Wysp Kanaryjskich – powstała 21 milionów lat temu. Najwyższy szczyt to Pico de la Zarza (812 m n.p.m.) położony w południowo-zachodniej części wyspy. Dominuje pustynny krajobraz, wraz z masywem wulkanicznym.
Roślinność wyspy
Fuerteventura posiada zróżnicowaną szatę roślinną, na wyspie rośnie wiele endemicznych gatunków[2]. Na Fuerteventurze możemy znaleźć lokalne gatunki woskownicy, chrościny oraz ostrokrzewu. Daktylowiec kanaryjski nie jest natomiast rośliną, którą można spotkać tylko na Wyspach Kanaryjskich. Do kolejnych roślin endemicznych zaliczamy między innymi : argyrantemę krzewiastą, sukulent Aeonium oraz sosna kanaryjska.
Główne miasta
Puerto del Rosario
Corralejo
Antigua
Tuineje
La Oliva
Gospodarka
Główny dochód mieszkańców wyspy to turystyka. Dość dobrze rozwinięte jest także rybołówstwo, uprawa warzyw i owoców oraz produkcja miejscowego sera, robionego z mleka fuerteventurskich kóz. Główne ośrodki turystyczne to Corralejo, Costa Calma, Morro Jable oraz Caleta de Fuste.
Ciekawostki
Miguel de Unamuno (hiszpański filozof i poeta), który trafił na Fuerteventurę przez generała Franco, w swoich utworach opisał wyspę jako "oazę na pustyni cywilizacji".
Park Narodowy Garajonay (pod patronatem UNESCO) obejmuje najwyższą część centralnego masywu górskiego, często pokrytego mgłą, dostarczającą ciągłych opadów w postaci mżawki. Niżej położone obszary są półpustynne, silnie nasłonecznione i pozbawione opadów.
Znani mieszkańcy wyspy
Antonio José Ruiz de Padrón (1757-1823), franciszkanin i polityk.
José Aguiar (1895-1975), malarz.
Pedro García Cabrera (1905-1981), pisarz i poeta.
Tekst i zdjęcia pochodzą z Wikipedii i są udostępniane na licencji GNU.
- Odsłony: 28683
La Gomera - przedostatnia pod względem powierzchni (378 km kw.) wyspa archipelagu Wysp Kanaryjskich. Zamieszkiwana przez 19 580 osób (2003 r). Administracyjnie przynależna do prowincji Santa Cruz de Tenerife. Siedzibą władz wyspy (cabildo insular) jest miasto San Sebastián de La Gomera.
Pierwotnie zaludniona przez Guanczów, odkryta przez Hiszpanów w XV w, częściowo podbita przez Jean de Béthencourta i stopniowo zasiedlana przez hiszpańskich osadników, który przejęli od Guanczów język gwizdów el silbo.
Krzysztof Kolumb zatrzymał się na La Gomerze w 1492 - był to jego ostatni postój przed przepłynięciem Atlantyku i odkryciem Ameryki. Do dziś zachował się dom odkrywcy w stolicy wyspy. Obecnie głównym źródłem dochodu wyspiarzy jest turystyka.
Podział administracyjny
La Gomera dzieli się na 6 gmin:
Agulo
Alajeró
San Sebastián de La Gomera - stolica wyspy
Hermigua
Valle Gran Rey
Vallehermoso
Geografia i przyroda
Wyspa pochodzenia wulkanicznego, kształtu okrągłego i otoczona urwistym wybrzeżem, pozbawionym dogodnych portów naturalnych. Najwyższym szczytem wyspy jest Garajonay (1487 m wysokości). Wnętrze wyspy jest skaliste, poprzecinane głębokimi wąwozami, bardzo utrudniającymi komunikację (jest to jeden z powodów używania na wyspie języka gwizdów el silbo). Naturalna szata roślinna to wawrzynowe lasy laurisilva. Uprawy rolne (głównie winorośl i banany) na żyznej glebie wulkanicznej, tarasowe, nawadniane pola na zboczach górskich.
Tekst i zdjęcia pochodzą z Wikipedii i są udostępniane na licencji GNU.
- Odsłony: 26345